Dziś w każdym domu są żarówki. Z pozoru prosta konstrukcja żarówki rzadko wzbudza zainteresowanie, tymczasem to właśnie ona w latach 20. ubiegłego wieku stała się punktem wyjścia dla nowej rundy postępu naukowego i technologicznego.
Instrukcje
Krok 1
Największą i najbardziej widoczną częścią lampy jest żarówka, która wykonana jest ze szkła. Kształty kolb są różne, ale zasada użycia jest taka sama: wewnątrz kolby znajduje się próżnia lub gaz obojętny, pośrodku znajduje się cienka spirala - żarowy korpus. Jest przewodnikiem ogniotrwałym, tj. substancja, która dobrze przepuszcza przez siebie prąd. Często stosuje się do nich stop wolframu.
Krok 2
Żarówka ma postać nie tylko spiralnej nici, ale także taśmy, do której końców przymocowane są elektrody wchodzące w podstawę.
Krok 3
Podstawą jest okrągłe naczynie wykonane z cienkiej chromowanej lub ocynkowanej stali, do którego niejako wkłada się kolbę. Aby zamocować lampę w gnieździe, na podstawie zwykle wykonuje się gwint, chociaż istnieją lampy, które są montowane wewnątrz oprawy poprzez tarcie lub połączenie bagnetowe - jest to metoda łączenia części poprzez obrót wzdłuż osi z przesunięciem bocznym jednej części względem drugiej.
Krok 4
Wewnątrz podstawy zamocowany jest izolator, w którym zamocowane są elektrody. Izolatory do lamp wykonane są ze szkła i mają za zadanie zapobiegać łączeniu się elementów przewodzących. Dlatego zawsze jedna z elektrod idzie w bok podstawy, od zewnątrz wydaje się być lutowanym punktem, a druga przechodzi wzdłuż izolatora w dół do końca lampy i spoczywa na jej spodzie, gdzie styk jest usytuowany.
Krok 5
Po podłączeniu elektryczności prąd przepływa przez ten kontakt wzdłuż elektrody do żarowego korpusu - cewki wolframowej. W ułamku sekundy wolfram nagrzewa się do bardzo wysokich temperatur (około 2000 ° C), dzięki czemu przewodnik zaczyna emitować światło elektryczne.
