Aby rozwiązać różnorodne zadania wojskowe i cywilne, często wymagane jest dokładne określenie współrzędnych miejsca i aktualnego czasu. Nowoczesne technologie umożliwiły stworzenie szeregu systemów satelitarnych, które pozwalają z powodzeniem osiągać takie cele. Najbardziej znane obecnie systemy nawigacji satelitarnej to GPS i GLONASS.
Pierwsze próby opracowania systemu nawigacji satelitarnej sięgają końca lat pięćdziesiątych. Pomysł był prosty i jasny: dzięki położeniu sztucznego satelity i jego prędkości całkiem możliwe jest określenie własnych współrzędnych i prędkości obiektu na powierzchni Ziemi. Ale technologia pozwoliła na faktyczne rozpoczęcie realizacji tego pomysłu dopiero po dwóch dekadach. W latach 1974-1993 Stany Zjednoczone wystrzeliły 24 satelity na niską orbitę okołoziemską, co umożliwiło pełne pokrycie całej planety. Głównym przeznaczeniem tworzonego systemu nawigacyjnego, zwanego GPS (global positioning system), był oczywiście wojskowy. Kompleks sprzętu satelitarnego i naziemnego dał amerykańskiemu wojsku możliwość dokładnego kierowania pocisków do mobilnych i stacjonarnych celów naziemnych i powietrznych. Związek Radziecki zaczął tworzyć analog GPS znacznie później. Pierwszy obiekt w pobliżu Ziemi tego globalnego systemu nawigacji satelitarnej (GLONASS) został wystrzelony na orbitę w 1982 roku, a rosyjska konstelacja satelitów została podniesiona do standardowej liczby w 1995 roku. Zasada działania GPS i GLONASS jest taka sama. Sygnał emitowany z satelitów jest przesyłany do urządzenia zainstalowanego na ziemi, takiego jak nawigacja w Twoim samochodzie. Odbiornik określa odległość do każdego z satelitów wchodzących w skład systemu nawigacyjnego (co najmniej cztery z nich są wymagane do określenia współrzędnych obiektu). Po automatycznych porównaniach i obliczeniach odbiornik podaje dokładny czas i współrzędne Twojej lokalizacji. Jeśli chodzi o różnice między GLONASS i GPS, eksperci przypisują fakt, że satelity krajowe nie są zsynchronizowane z obrotem planety, wyjątkowym zaletom systemu rosyjskiego. Ta funkcja zapewnia systemowi lepszą stabilność; nie ma potrzeby dodatkowej regulacji położenia każdego z obiektów konstelacji kosmicznej. Wady GLONASS to krótsza żywotność satelity i mniejsza dokładność określania współrzędnych geograficznych w porównaniu z jego amerykańskim odpowiednikiem. Cel GLONASS nie ogranicza się wyłącznie do celów wojskowych. Wsparcie nawigacyjne zakłada nieodpłatne udostępnienie cywilnych sygnałów systemu zarówno dla odbiorców rosyjskich, jak i zagranicznych. Przenośni nawigatorzy stają się lojalnymi i niezbędnymi pomocnikami dla kierowców, turystów, myśliwych i rybaków.
