Silniki elektryczne różnych konstrukcji różnią się między sobą sposobem generowania wirującego pola magnetycznego. Od tego zależy obwód włączania silnika, rodzaj prądu i liczba faz jego zasilania, a także obszar jego zastosowania.
Instrukcje
Krok 1
Silnik kolektora prądu stałego ma dwa przewody. Jeśli przyłożysz do niego stałe napięcie znamionowe przy obciążeniu znamionowym na wale, zacznie się obracać z prędkością wskazaną w paszporcie. Aby go zmniejszyć, obniż napięcie zasilania (ale nie za bardzo, w przeciwnym razie zatrzyma się i może się przepalić). Aby zmienić prędkość takiego silnika, odwróć polaryzację napięcia zasilania. Silniki tego typu o dużej mocy nie mogą być włączane bez obciążenia, aby uniknąć samozniszczenia przez zwiększoną prędkość.
Krok 2
Uniwersalny silnik kolektora może pracować zarówno przy napięciu stałym, jak i przemiennym. Zależność jego prędkości obrotowej od napięcia zasilania nie jest liniowa, jak w powyższym silniku, lecz wyraża się krzywą złożoną. Po przyłożeniu napięcia AC będzie się obracać z taką samą częstotliwością, jak przy tym samym obciążeniu, napięcie DC równe wartości skutecznej AC. Przy zasilaniu prądem stałym odwrócenie polaryzacji na wejściu nie zmieni kierunku obrotów silnika. Można to odwrócić zmieniając biegunowość połączenia albo samego stojana, albo tylko zespołu kolektor-szczoteczka. Taki silnik jest jeszcze bardziej wrażliwy na przeciążenia i przełączanie bez obciążenia niż poprzedni.
Krok 3
Asynchroniczny trójfazowy silnik elektryczny może być zasilany wyłącznie prądem przemiennym. W jego przypadku dwie wartości napięcia są wskazywane przez ułamek: mniejsza służy do włączania z trójkątem, a większa do włączania z gwiazdą. Uziemić obudowę silnika, podłączyć do sieci trójfazowej, łącząc uzwojenia w trójkąt lub gwiazdę w zależności od wartości napięcia sieciowego i nigdzie nie podłączać zera. Aby odwrócić taki silnik, wyłącz go, pozwól mu się całkowicie zatrzymać, odwróć dowolne dwie fazy i włącz go ponownie.
Krok 4
Jednofazowe silniki asynchroniczne dzielą się na jednouzwojenie i podwójne uzwojenie. W pierwszym przypadku kierunek obrotu jest określony przez konstrukcję bocznika magnetycznego i można go zmienić na puszkę. Taki silnik ma jedno uzwojenie, dla którego wystarczy podłączyć do sieci napięcie i częstotliwość wskazaną na tabliczce znamionowej. W silniku dwuuzwojeniowym uzwojenie o dużej rezystancji należy podłączyć bezpośrednio do sieci, a mniejsze przez kondensator (koniecznie papierowy), którego pojemność i napięcie znamionowe są podane na silniku. Aby to odwrócić, należy zamienić zaciski jednego z dwóch uzwojeń.
