Baterie domowe można podzielić na baterie solankowe i alkaliczne. Do niedawna baterie solankowe były popularne i poszukiwane i istniały, prawie niezmienione, w formie, w jakiej zaczęto ich używać. Po wprowadzeniu na rynek baterii alkalicznych w 1960 roku to te ostatnie stały się najbardziej popularne.
Baterie solne są starsze niż baterie alkaliczne
Pierwsza bateria została wynaleziona przez włoskiego fizyka Alessandro Voltę w 1800 roku i była to sól fizjologiczna. Jego odkrycie polegało na tym, że połączył cynkowe i srebrne metalowe dyski oraz nasączoną solanką tekturę. Od tego czasu naukowcy dopracowali konstrukcję i skład baterii.
W 1820 r. brytyjski naukowiec John Daniel opracował baterie, które mogą wykorzystywać siarczan cynku i miedzi jako elektrolit. Moc takich urządzeń wynosiła 1,1 V i mogły działać przez 100 lat, gdy były używane w dzwonkach do drzwi, telefonach i innych urządzeniach.
Baterie alkaliczne zostały po raz pierwszy opracowane pod koniec XIX i na początku XX wieku przez naukowców Thomasa Edisona i Voldemara Jungnera. Zostały zaprezentowane szerokiej publiczności dopiero w 1960 roku. Pierwsze sprzedane baterie alkaliczne zawierały niewielkie ilości rtęci. W nowoczesnych jego ilość jest zredukowana do minimum.
Jak działają baterie?
Aby zrozumieć różnicę między bateriami alkalicznymi i solnymi, należy zapoznać się z ogólną zasadą działania tych urządzeń. Po podłączeniu urządzenia do akumulatora następuje reakcja, w wyniku której powstaje energia elektryczna. Ta reakcja nazywana jest elektrochemiczną.
Elektrony przemieszczają się wewnątrz baterii, wytwarzając prąd elektryczny, z którego zasilane są urządzenia. Anoda i katoda są oddzielone elektrolitem, czyli izolatorem. Elektrony gromadzą się wokół anody, ujemnego końca baterii. Przemieszczają się do katody, gdy dwa przeciwległe końce baterii są połączone przewodem z zewnątrz. Gdy tylko urządzenie zostanie wyłączone, połączenie znika, a wraz z nim prąd elektryczny. Anoda w akumulatorach to cynk, a katoda to dwutlenek magnezu.
Różnica w wydajności baterii solnych i alkalicznych
Najpopularniejszymi bateriami typu soli są baterie cynkowe. W baterii soli cynkowej elektrolit składa się z soli - chlorku cynku.
Ogólnie baterie alkaliczne są 5-7 razy wydajniejsze niż baterie solne.
W przeciwieństwie do baterii solnych, baterie alkaliczne wykorzystują jako elektrolit roztwór alkaliczny (hydrat tlenku potasu) zamiast roztworu soli. Baterie alkaliczne są bardziej wydajne niż baterie solankowe. Sekret polega na tym, że zamiast obudowy cynkowej używają proszku tego samego metalu, a alkalia, oddziałując z katodą i anodą, wytwarzają więcej energii. Duracell to doskonały przykład baterii alkalicznej.
Baterie cynkowo-solne działają w temperaturach od -20 do + 70 ° C. Ich standardowe rozmiary to AA i AAA i mogą być używane w wielu różnych urządzeniach, od latarek po zegary ścienne. Ich trwałość wynosi średnio 2 lata.
Średnia moc baterii wynosi 1,5 wolta.
Baterie alkaliczne (inaczej alkaliczne) będą działać dłużej. Mogą być przechowywane do 10 lat. Dzięki alkalicznemu elektrolitowi lepiej sprawdzają się w niskich temperaturach. Nie różnią się wielkością od soli.
Do niedawna baterii alkalicznych nie można było ładować, ale ostatnio stało się to możliwe. Baterie te można nie tylko ładować wielokrotnie, ale mogą one utrzymywać ładunek przez wiele lat. Jest to wielka zaleta środowiskowa takich akumulatorów.
Baterie alkaliczne są lepiej dostosowane do potrzeb dzisiejszego rynku, ponieważ ich zużycie energii stale rośnie.
