Wybierając nowy telewizor, kupujący staje przed pytaniem, co jest lepsze: LCD czy „plazma”? Jeśli telewizory LCD są droższe, czy to znaczy, że przewyższają stosunkowo niedrogie telewizory plazmowe?
Jaka jest różnica między telewizorami LCD i plazmowymi: teoria
Tradycyjne telewizory z kineskopowymi kineskopami przeszły już do historii. Teraz na rynku telewizyjnym piłką rządzą wyświetlacze ciekłokrystaliczne i panele plazmowe. Jednocześnie koszt „plazmy” jest nieco niższy niż w przypadku telewizora LCD. Ale czy droższe zawsze oznacza lepsze? Odpowiedź na to pytanie ma związek z technologią produkcji telewizyjnej.
Zasada działania panelu plazmowego jest następująca. Wąska przestrzeń pomiędzy dwoma przezroczystymi panelami wypełniona jest specjalnym gazem. Istnieje również siatka drutów, przez którą przepływa prąd elektryczny. Gdy telewizor jest włączony, elektryczność zamienia gaz w plazmę, co powoduje świecenie elementów fluorescencyjnych. Tak powstaje obraz.
Telewizory LCD są zupełnie inne. Obraz na ekranie tworzą ciekłe kryształy, które modulują światło emanujące z tylnej lampy. Ciekłe kryształy, w zależności od napięcia elektrycznego, przepuszczają przez siebie jedną lub drugą część widma światła.
Jak sprawy mają się w praktyce?
Jak te cechy technologiczne przejawiają się w praktyce i jakie są zalety droższych telewizorów LCD w porównaniu z „plazmami”, które są tańsze? Po pierwsze, do niedawna produkcja telewizorów LCD o przekątnej większej niż 32 cale nie była możliwa. Teraz producenci nauczyli się robić duże wyświetlacze LCD, ale technologicznie jest to trudne i kosztowne.
W przypadku „plazm” sytuacja jest odwrotna: technologia nie pozwala na stworzenie panelu plazmowego o małej przekątnej. Z drugiej strony produkcja telewizora plazmowego o przekątnej ponad 32 cale jest znacznie tańsza w porównaniu do telewizora LCD tej samej wielkości.
W tej chwili koszt paneli LCD jest średnio o 25% wyższy, co jest głównym powodem wyższej ceny takich telewizorów w porównaniu z panelami plazmowymi. W praktyce „plazmy” wygrywają pod wieloma względami, choć telewizory LCD też mają swoje zalety, inaczej nie byłoby sensu ich produkować.
Jedną z najważniejszych zalet telewizorów LCD jest ich niskie zużycie energii: plazma potrzebuje do działania dwukrotnie więcej energii elektrycznej. Ponadto telewizory plazmowe bardzo się nagrzewają podczas pracy, dlatego muszą być wyposażone w specjalne systemy wentylacyjne, które wytwarzają dodatkowy hałas. Ponadto, ze względu na niebezpieczeństwo przegrzania, umieszczanie telewizora plazmowego w niszach nie jest bezpieczne. Kolejną ważną zaletą wyświetlaczy LCD jest ich żywotność: mają średnio 80 000 godzin, czyli dwa razy dłużej niż „plazmowe”.
Jeśli chodzi o jakość obrazu, tutaj LCD jest gorszy od „plazmy”. LCD nie emituje światła, ale przepuszcza je przez ciekłe kryształy, dzięki czemu obraz jest nieco rozmazany w porównaniu z wyraźnym i kontrastowym obrazem, jaki daje wyświetlacz plazmowy. Ponadto obraz na „plazmie” nie migocze i wygląda bardziej realistycznie.
