Sygnał telewizji analogowej ma szerokość kilku megaherców, więc zakresy długości fal długich, średnich i krótkich są dla niego zbyt wąskie. Do transmisji takich sygnałów wykorzystuje się co najmniej fale ultrakrótkie. Sytuacja ta nie zmieniła się wraz z przejściem na telewizję cyfrową.
Instrukcje
Krok 1
Długości fal przeznaczone dla telewizji nadawczej różnią się w zależności od kraju. W Rosji do nadawania analogowego na falach metrowych przyjęto standard D, który przewiduje 12 kanałów. Pierwsza z nich odpowiada częstotliwości 49,75 MHz do nadawania sygnału obrazu i 56,25 MHz do nadawania sygnału dźwiękowego. W tym ostatnim obraz i dźwięk są przesyłane odpowiednio na częstotliwościach 223, 25 i 229, 75 MHz. Wcześniej transmisje na falach decymetrowych odbywały się nie we wszystkich miastach, ale dziś – prawie w każdym. Częstotliwości kanałów z tego zakresu wyznacza standard K. Na pierwszym z nich, o numerze 21, przewidziano częstotliwości 471, 25 i 477, 75 MHz dla sygnałów obrazu i dźwięku. Ostatni kanał w zakresie miał początkowo 41 (631, 25 i 637, 75 MHz), potem 60 (783, 25 i 789, 75 MHz), a dziś jest to kanał numer 69 (855, 25 i 861, 75 MHz). Modulacja amplitudy sygnału obrazu i modulacja częstotliwości dźwięku. Uważny czytelnik uzna, że we wszystkich przypadkach różnica między częstotliwościami transmisji obrazu i dźwięku wynosi 6,5 MHz. W innych krajach ta różnica może być inna, na przykład 5,5 MHz (standardy B i G).
Krok 2
Między kanałami 5 i 6 oraz 12 i 21 występują duże luki. Niemożliwe jest zorganizowanie nadawania programów telewizyjnych na częstotliwościach mieszczących się w tych interwałach na antenie - może to zakłócać nadawanie radiowe i inne rodzaje komunikacji. Ale mogą być transmitowane drogą kablową, co jest dziś często praktykowane. Na początku telewizory nie były w stanie pracować w tych pasmach - wymagane były dekodery. Teraz prawie wszystkie telewizory mogą samodzielnie odbierać te kanały, które otrzymały numery od S1 do S40. Różnice częstotliwości transmisji obrazu i dźwięku na tych kanałach również są zgodne z normami krajowymi.
Krok 3
Nadawanie telewizji cyfrowej odbywa się na częstotliwościach mieszczących się w istniejącym zakresie decymetrów, dzięki czemu można wykorzystać istniejące anteny. Tylko między anteną a telewizorem konieczne jest umieszczenie przystawki dekodera lub użycie telewizora z wbudowanym dekoderem. Ale dzięki kompresji w transmisji cyfrowej możliwe jest wprowadzenie tzw. multipleksów, kiedy kilka kanałów telewizyjnych nadaje na jednym kanale częstotliwości. Kompresja jest jeszcze bardziej wydajna w DVB-T2 niż w DVB-T. Do transmisji kablowych wykorzystywane są standardy DVB-C i DVB-C2.
Krok 4
W przekazie telewizji satelitarnej wykorzystywane są zakresy częstotliwości odpowiadające jednostkom i dziesiątkom gigaherców. Wcześniej był również analogowy, ale modulacja częstotliwości była również wykorzystywana do przesyłania sygnałów obrazu. Obecnie nadawanie satelitarne odbywa się w tych samych pasmach, ale z wykorzystaniem standardów cyfrowych, w szczególności DVB-S i DVB-S2.
