Nie sposób wyobrazić sobie życia współczesnego człowieka bez telewizji. Większość z nas uważa to za jedną z naszych codziennych potrzeb. Ale, jak wiele zjawisk życia społecznego, telewizja jest „mieczem obosiecznym”.
Wirtualna rzeczywistość czy prawdziwe emocje?
Wśród zalet telewizji - duża ilość możliwości otrzymywania różnorodnych informacji o świecie w swoim mieszkaniu. Spójrz na nieznane i zapierające dech w piersiach krajobrazy, zagłębij się w codzienność mieszkańców RPA, śnij z bohaterami melodramatu - telewizja pozwala oderwać się od codziennego zgiełku i rozjaśnić codzienność. Bawi, łagodzi samotność, sprawia, że doświadczasz emocji – zarówno negatywnych i niepokojących, jak i pozytywnych.
Z jednej strony rozjaśnianie samotności jest naprawdę święte, ale rozwijają się uzależnienia i fobia społeczna. Trzeba żyć w realnym świecie, emocjach - przechowywać dla własnych doświadczeń. Po co płakać słuchając historii uczestnika jakiegokolwiek talk show, kiedy w zdecydowanej większości przypadków przed widzem stoi profesjonalna aktorka? Nie można stracić umiejętności realnej komunikacji, woląc siedzieć przed telewizorem i oglądać jego wirtualne spacery od zwiedzania wycieczek i prawdziwych podróży.
Patrz i kłam, czy nie oglądaj i uciekaj?
Inną zauważalną wadą telewizji jest promowanie lenistwa i siedzącego trybu życia. W świecie pełnym gadżetów, kiedy nie trzeba długo wychodzić z domu, ludzie mogą nie tylko wysyłać jedzenie i ubrania do domu, ale także „dostarczać” pracę. Oczywiście możesz okresowo przełączać się na kanał treningu sportowego i angażować się w bohaterów transmisji treningowej. Ale prawdziwy świat jest zawsze ciekawszy niż ten pokazywany w telewizji. A najlepszy odpoczynek to nie siedzenie na kanapie przed telewizorem, ale spacery lub zabawa na świeżym powietrzu z dziećmi.
Dużo informacji - nie ma czasu na myślenie
Telewizja pokazuje osiągnięcia postępu - szybkie przekazywanie informacji dużym masom. Oczywiście ma to swoje zalety: społeczeństwo żyje na tych samych falach, jest świadome wydarzeń i wiadomości, jest na czas informowane o problemach i zagrożeniach, ma wyobrażenie o tym, co dzieje się w odległych miastach i krajach. Ale jest też minus - telewizja nie dostarcza informacji bezpośrednio, ale za pośrednictwem pośrednika - tych ludzi, profesjonalistów, którzy pracują w telewizji. Społeczeństwo może wiedzieć tylko to, co musi wiedzieć z punktu widzenia szefów firm telewizyjnych, którzy z kolei są zależni od władz. To moc określa stopień swobody eteru. Ale informacje są nie tylko filtrowane dla mas, ale także prezentowane z wyraźnymi akcentami w taki sposób, że bezwzględna większość tworzy punkt widzenia niezbędny władzom. W tym sensie telewizja ogłupia ludzi, przyczyniając się do tego, że naturalne „analizatory” zanikają jako niepotrzebne.
Gdzie jest prawda?
Najgroźniejszym minusem telewizji jest umiejętność przekonania widza do prawdziwości pokazywanych wydarzeń. Wierzymy w talk show, filmy, wiadomości, często bez możliwości osobistego zweryfikowania prawdziwości informacji, które słyszymy. Rozwój technologii pozwala po mistrzowsku stworzyć niezbędne obrazy, aby widz mógł doświadczyć emocji, które są niezbędne pozaekranowym lalkarzom.
Ale może to telewizja popchnie ludzkość na niezaprzeczalną przewagę, która w wyniku ewolucji nauczy się intuicyjnie określać stopień kłamstwa w otrzymywanych informacjach?..
