Dziś urządzenia mobilne w postaci smartfonów i tabletów stają się coraz bardziej „inteligentne”, a wiele z nich nie ustępuje funkcjonalnością nawet potężnym systemom komputerowym. Co ciekawe, większość nowych urządzeń obsługuje technologię MHL. Aby podłączyć gadżety do paneli telewizyjnych i możliwości wykorzystania takich innowacji, ważne jest, aby zrozumieć, na czym polega istota MHL.
Technologia MHL: co to jest?
Ogólnie skrót MHL oznacza Mobile High-Definition Link (prawie HDMI), który w zwykłym języku można interpretować jako technologię dublowania ekranu urządzenia mobilnego na panelu telewizyjnym o wysokiej rozdzielczości. Pojawił się stosunkowo niedawno, więc nawet deklarowana obsługa MHL w niektórych urządzeniach może nie działać. Obecnie najbardziej rozpowszechnione i używane są wersje MHL 1.x i 2.x, a dopiero niedawno pojawiła się trzecia wersja, która choć ma dość duże perspektywy wdrożenia, nie została jeszcze rozpowszechniona. Jeśli chodzi o główne funkcje, zastosowanie tej technologii dublowania ekranu umożliwia przesyłanie obrazu Full HD o rozdzielczości 1080p i dźwięku przestrzennego 7.1 z gadżetu mobilnego na panel telewizyjny z minimalnymi opóźnieniami czasu transmisji. Ale dotyczy to tylko pierwszej i drugiej wersji. W trzeciej modyfikacji, ku zaskoczeniu wielu, dodano możliwość nadawania obrazów w formacie 4k (Ultra HD).
Wersje MHL
Standard MHL został opracowany w połowie 2010 roku przez konsorcjum firm Nokia, Toshiba i Sony.
Wersja MHL 2.0 została wypuszczona na smartfony w kwietniu 2012 roku, zwiększając zasilanie do 4,5 W (0,9 ampera, opcjonalnie do 7,5 W przy 1,5 A). Wprowadzono tryby wideo 3D (do 1080p 24Hz 3D), zwiększono rozdzielczość do 720p / 1080i 60 Hz, wprowadzono kanał boczny MHL (MSC).
Wersja 3.0 standardu MHL została wydana w 2013 roku, zwiększyła maksymalną rozdzielczość do 2160p30 i może przesyłać do 10 watów mocy.
W styczniu 2015 r. wprowadzono superMHL 1.0, obsługujące w niektórych przypadkach formaty do 8K Ultra HD (7680 × 4320) 120 Hz z HDR i 48-bitowym kolorem. Standard wprowadza 32-pinowe złącze superMHL (do 6 linii A/V po 6 Gb/s każda). Można również użyć złącza USB typu C (o mniejszej przepustowości, do 4 linii A/V). Specyfikacja obsługuje również VESA Display Stream Compression (DSC) 1.1, mechanizm kompresji wideo (redukujący strumień do 3 razy). Źródłem sygnału superMHL mogą być urządzenia ze złączami micro-USB lub zastrzeżone, HDMI typu A jest używane tylko przez odbiornik sygnału. Złącza USB typu C i superMHL mogą być używane zarówno w źródłach, jak i miejscach docelowych.
Analogi MHL
Jeśli weźmiemy pod uwagę kilka podobnych rozwiązań, łatwo zauważyć, że ta technologia bardzo przypomina, powiedzmy, Miracast lub Intel WiDi. W urządzeniach mobilnych i panelach Samsung mhl jest często nazywany Screen Mirroringiem. To jest błędne, chociaż istnieje analogia. Jednak podobieństwo w naszym przypadku dotyczy tylko zasad transmisji sygnału, a na pewno nie połączenia. Stąd istnieją kardynalne różnice w podstawowych zasadach, które odpowiadają stosowaniu MHL w praktyce.
Główne różnice między MHL a innymi standardami
Przyjrzyjmy się teraz dobrze znanym osiągnięciom i oryginalnej technologii MHL. Łatwo się domyślić, że dotyczy to zasady połączenia, biorąc pod uwagę, że transmisja odbywa się wyłącznie za pomocą połączenia przewodowego, takiego jak HDMI, a nie przy użyciu np. połączeń Wi-Fi. Innymi słowy, aby przenieść obraz z urządzenia mobilnego na panel TV, trzeba użyć specjalnych kabli z przejściówkami. W tym miejscu nowa technologia jest bardzo podobna do konwencjonalnego połączenia za pomocą kabla HDMI.
Ale! Jeśli urządzenie mobilne jest podłączone za pomocą złącza HDMI (za pomocą adaptera) lub za pomocą połączenia bezprzewodowego, rozładuje się dość szybko podczas nadawania sygnału. Z drugiej strony MHL pozwala, po podłączeniu, ładować urządzenie w taki sam sposób, jak to się dzieje poprzez podłączenie do portów USB. W tym przypadku mogą być również dwie opcje: albo ładowanie odbywa się za pomocą zewnętrznego źródła, albo z samego panelu. Wszystko zależy od rodzaju zastosowanego adaptera. Ponadto to właśnie podłączenie specjalnych adapterów pozwala na nadawanie sygnału nawet wtedy, gdy technologia MHL nie jest obsługiwana przez żadne z urządzeń. A to już spory plus.
Jak odbywa się połączenie przez adapter MHL?
Jak już wspomniano, do prawidłowego podłączenia należy użyć specjalnych adapterów. Wyróżniają się dwa główne typy: pasywne i aktywne. Kabel pasywny jest bardzo podobny do standardowych kabli mobilnych. Z jednej strony znajduje się złącze micro-USB, z drugiej zaś wtyczka przypominająca zwykłe USB. W rzeczywistości drugie złącze jest standardowym złączem MHL i musi być podłączone do panelu telewizora za pomocą dedykowanego gniazda.
Jeśli na panelu nie ma takiego gniazda, warto użyć kabla pasywnego, który ma to samo złącze micro-USB (wtyczka) i dwa dodatkowe porty: HDMI (MHL) i zwykłe wejście micro-USB. Jeśli chodzi o ładowanie gadżetów, w pierwszym przypadku stosuje się bezpośrednie połączenie z telewizorem, w drugim wariancie ma ono podłączyć dodatkowe źródło zewnętrzne (pamiętaj, jak działają głośniki pasywne i aktywne do komputerów). Nawiasem mówiąc, to obecność kabla pasywnego umożliwia nadawanie na panelach, w których nie ma obsługi MHL.
Wszystkie plusy i minusy
Poznaliśmy więc trochę technologię MHL. Co to jest i dlaczego jest potrzebne, jak sądzę, jest już trochę jasne. Przyjrzyjmy się teraz niektórym jego zaletom i wadom. Pierwsza kategoria z pewnością obejmuje obsługę obrazów w wysokiej rozdzielczości (do 4k), Dolby Surround 7.1 i dźwięku DTS, a także możliwość korzystania z wielu monitorów jednocześnie, plus podłączenie dość dużej liczby obsługiwanych urządzeń peryferyjnych (mysz, klawiatura, ekrany dotykowe itp.) itp.). Dodatkowo sama technologia opiera się na podstawowej zasadzie urządzeń samoregulujących Plug & Play, czyli nie ma potrzeby dokonywania ustawień – wystarczy podłączyć i używać. Jeśli chodzi o niedociągnięcia, główny problem sprowadza się tutaj do tego, że obecnie istnieje ograniczona liczba zarówno gadżetów mobilnych, jak i paneli telewizyjnych, które obsługują MHL (nie trzeba jeszcze mówić o wersji 3.0). Dlatego większość testów pokazuje, że w najlepszym razie można przesłać obraz 1080p z szybkością klatek około 50 kl./s. Podczas próby przesyłania większej ilości wideo z płynniejszym przejściem przy 60 fps, niestety, bardzo często pojawiają się problemy. Wreszcie prąd 500 mA, dostarczany w wersji 1.0, wyraźnie nie wystarcza do pełnego naładowania urządzenia mobilnego i utrzymania wszystkich funkcji.
Wynik
Być może to wszystko na temat „MHL: co to jest?” Oczywiście podane są tutaj tylko główne aspekty związane z samą technologią, zasadami jej wykorzystania i praktycznego zastosowania bez dogłębnego przestudiowania technicznej części zagadnienia. Niemniej jednak wydaje się, że nawet tak krótka informacja może dać wyobrażenie o tym, jak obiecująca jest taka technologia, pomimo nawet przewodowego połączenia między urządzeniami. Naturalnie chciałbym mieć nadzieję, że deweloperzy na tym nie poprzestaną i na tej podstawie przedstawią światu jakiś innowacyjny rozwój, zwłaszcza że ładowarki bezprzewodowe nie są już cudem, bo ciekawie byłoby przyjrzeć się połączeniu takiego ładowania z bezprzewodowa transmisja obrazu.
