Obecnie w naszym kraju trwa proces przejścia na cyfrowy format nadawania programów telewizyjnych. Duzi rosyjscy dostawcy dokonali już przemeblowania swoich obiektów, co świadczy o końcu ery telewizji analogowej. A żeby zaoszczędzić pieniądze i zmaksymalizować efektywność korzystania z wcześniej zainstalowanych anten domowych, należy podłączyć do telewizora odbiornik DVB-T, dzięki czemu będzie realizowany prawidłowy odbiór sygnałów cyfrowych.
Oczywiste jest, że montaż anteny cyfrowej w domu, co znacznie zaoszczędzi na funkcjonalnym sprzęcie telewizyjnym, nie wymaga specjalnych umiejętności, a jako użyte materiały można wykorzystać środki improwizowane. Aby to zrobić, wystarczy zrozumieć samą zasadę działania urządzenia antenowego, zapewnić obecność nieskomplikowanych narzędzi i materiałów, dokonać elementarnych obliczeń i instalacji, a także podłączyć.
Wśród wielu opcji projektowania anten cyfrowych do DVB-T2 można wybrać najpopularniejszy model gwarantujący wysokiej jakości odbiór sygnału, zwany „ósemką”.
Zasada działania anteny do telewizji cyfrowej
Sygnał telewizyjny w dowolnym formacie (cyfrowy lub analogowy) pochodzi ze specjalnych nadajników umieszczonych na wieży do anteny telewizyjnej. W przypadku cyfrowej obróbki odbieranego sygnału wymagane jest zastosowanie urządzenia sinusoidalnego o najwyższej częstotliwości.
Kiedy fala elektromagnetyczna dociera do części odbiorczej anteny dtv-t2, indukowane jest w niej napięcie V. W ten sposób każda fala tworzy potencjalną różnicę, oznaczając ją wyraźnym znakiem. Powstające napięcie indukowane w zamkniętej pętli odbiornika wytwarza prąd elektryczny, który będzie stopniowo wzrastał. Jego przekształcenie w obraz na monitorze i dźwięk w głośnikach odbywa się poprzez elektroniczne przetwarzanie obwodu telewizora.
Ważne jest, aby zrozumieć, że konwencjonalna antena wewnętrzna nie jest w stanie przetworzyć cyfrowego sygnału nadawczego. Aby to zrobić, musisz użyć specjalnego dekodera (odbiornik DVB-T) i anteny decymetrowej (antena Turkina).
Materiały użyte do produkcji anteny „ósemka”
Aby samodzielnie stworzyć antenę DVB-T2, musisz najpierw zebrać niezbędny materiał i narzędzia. Spośród całej gamy opcji anten można polecić wersję z „ósemką”, ponieważ jest dość niezawodna w użyciu i łatwa w montażu.
Musisz więc znaleźć drut miedziany lub aluminiowy, którego średnica będzie wynosić od 2 mm do 5 mm, rurkę, kątownik i pasek miedziany lub aluminiowy.
Jako narzędzie do wykonania anteny będziesz musiał użyć młotka i imadła, aby bezpiecznie przymocować materiał. Jako materiał można użyć nie tylko drutu, ale także kabla koncentrycznego. Dodatkowo będziesz potrzebować również wtyczki, która połączy antenę ze złączem TV. Musisz również wykonać wspornik anteny, którego rodzaj będzie zależał od tego, gdzie zostanie zainstalowany (w pokoju lub na zewnątrz).
Kabel należy dobrać na podstawie jego rezystancji w zakresie od 50 omów do 75 omów. Ponadto nie należy zapominać o materiałach izolacyjnych (taśma elektryczna lub rurki termokurczliwe).
Jeśli chodzi o produkcję wspornika, należy rozumieć, że podczas mocowania anteny w pomieszczeniu wystarczy użyć na przykład kołków, ale na zewnątrz wspornik jest po prostu niezbędny. W takim przypadku będziesz potrzebować pilnika, pilnika i lutownicy.
Nie tylko antena spiralna, ale także konstrukcja w postaci podwójnego kwadratu może pełnić rolę anteny „ósemki”, co wpłynie na zakres częstotliwości i liczbę kanałów. Taki układ anten wymagałby zastosowania rurek miedzianych, aluminiowych lub mosiężnych (alternatywnie z przewodem 3-6 mm).
Obliczanie i produkcja anteny cyfrowej
Połączenie dwóch ramek z górną i dolną strzałką to podwójny kwadrat. Jedna rama (mała) służy jako wibrator, druga (duża) jako reflektor. Możliwe jest również użycie trzeciego kwadratu (reżysera). Jako masztu należy użyć drewnianej belki (co najmniej półtora metra).
Instrukcja punktowa:
- zdejmowanie izolacji z kabla koncentrycznego z obu stron;
- zapewnić 2 cm zakładkę z boku kabla, który będzie przymocowany do anteny;
- skręcenie oplotu i ekranu kabla w wiązkę;
- mamy dwóch przewodników;
- wtyczkę należy przylutować do drugiego końca kabla; do tego wystarczy użyć 1 cm długości kabla;
- musisz oblać i zrobić jeszcze dwa przewodniki;
- przetrzyj punkty lutownicze alkoholem;
- zamocuj plastikową część wtyczki na przewodzie;
- przylutuj mono-rdzeń do środkowego wejścia wtyczki, a linkę do jej bocznego wejścia;
- trzeba ścisnąć uchwyt wokół izolacji i przykręcić plastikową końcówkę lub wypełnić to miejsce klejem jako uszczelniaczem.
Aby skonfigurować odbiór nadawania w zakresie cyfrowym, nie jest wcale konieczne dokładne obliczenie długości fali, ponieważ wystarczy zastosować konstrukcję szerokopasmową. Aby to zrobić, wystarczy dodać kilka elementów do anteny T2.
Aby określić bok kwadratu anteny, konieczne jest podzielenie długości fali odbieranego sygnału przez cztery. Aby obie części urządzenia składowego znajdowały się w pewnej odległości, konieczne jest nieco dłuższe zewnętrzne boki rombów, a wewnętrzne krótsze. Jako gotowe rozwiązanie po bokach takiego prostokąta można przyjąć następujące wartości: strona wewnętrzna będzie miała 13 cm, a strona zewnętrzna - 14 cm. Ważne jest, aby zrozumieć, że kwadraty nie powinny być połączone ze sobą, a odległość między nimi umożliwia zwinięcie pętli, do której prowadzi kabel koncentryczny.
Tak więc do produkcji tego projektu urządzenia antenowego wymagane będzie 1, 12 metrów użytego materiału (drut lub rurka). Po odcięciu wymaganej długości materiału należy go zgiąć za pomocą szczypiec i linijki. Ważnym warunkiem jest kąt każdego zagięcia, który powinien wynosić około 90 stopni.
Przy prawidłowym wykonaniu ramy anteny jej konstrukcja będzie zawierała niezbędny prześwit między dwiema połówkami. Następnie należy oczyścić zawiasy i zagiąć miejsca do metalu papierem ściernym o drobnym ziarnie, połączyć zawiasy i ścisnąć je do mocowania szczypcami.
Po wykonaniu samej konstrukcji musisz rozpocząć przetwarzanie kabla. Odizolowanie przewodu po obu stronach powinno zapewnić dwucentymetrowy prześwit w miejscu połączenia z anteną. Następnie należy skręcić ekran i oplot kabla w wiązkę i ocynować powstałe dwa przewody.
Następnym krokiem będzie przylutowanie wtyczki do drugiego końca kabla, w którym należy zastosować podobne zasady przygotowania. Po umieszczeniu wtyczki w punkcie lutowniczym należy odtłuścić powierzchnię specjalnym rozpuszczalnikiem lub alkoholem, wyczyścić pilnikiem lub pilnikiem i nałożyć na przewód plastikowy fragment wtyczki. Następnie należy przylutować rdzeń do środkowego wejścia, a oplot do bocznego. A wokół izolacji musisz ścisnąć uchwyt.
Następnie należy przykręcić plastikową końcówkę lub wypełnić połączenie klejem (uszczelniaczem), co pozwoli wzmocnić mocowanie. Podczas krzepnięcia podstawy należy szybko zmontować korek, a następnie usunąć wystający nadmiar kleju lub uszczelniacza.
Po wykonaniu ramki anteny DVB-T2 należy podłączyć ją do kabla. Ponieważ precyzyjne wiązanie z konkretnym kanałem nie jest konieczne, można przylutować przewód w środku konstrukcji, co stworzy antenę szerokopasmową z dużą ilością odbieranych kanałów. A druga podzielona i wstępnie przygotowana krawędź kabla musi być ponownie przylutowana pośrodku do dwóch pozostałych stron konstrukcji anteny.
Podłączanie anteny cyfrowej
Po podłączeniu tunera musisz włączyć telewizor, aby sprawdzić funkcjonalność urządzenia antenowego. W przypadku, gdy udało się ustawić wystarczającą ilość kanałów telewizyjnych, konieczne jest dokończenie montażu poprzez wypełnienie wszystkich punktów lutowniczych klejem lub uszczelniaczem.
W przeciwnym razie (kanałów jest mało lub odbioru z zakłóceniami) konieczne jest eksperymentalne znalezienie połączenia ramy z kablem koncentrycznym, które zapewni najbardziej optymalny odbiór sygnału cyfrowego. Jeśli to nie doprowadzi do pożądanego rezultatu, musisz zmienić kabel. W takim przypadku lepiej jest użyć przewodu telefonicznego jako kabla do testowania, co jest bardziej ekonomiczne.
Do odizolowania punktów lutowania między kablem a ramą anteny można użyć zwykłej taśmy elektrycznej. Jednak najbardziej gwarantowaną ochroną przed warunkami zewnętrznymi agresywnego środowiska zewnętrznego może być zastosowanie rurek termokurczliwych lub uszczelniacza. To właśnie ten rodzaj izolacji zapewni trwałość i niezawodność konstrukcji. Do normalnej pracy urządzenia antenowego należy wykonać na nie obudowę, która może być również zwykłą plastikową osłoną.
